11:09 μ.μ.
Το καλοκαίρι είχε μπει πλέον για τα καλά και στα απομακρυσμένα από την Αθήνα Καλάβρυτα. Συγκεκριμένα ήταν 29 Ιουνίου(29-06-1961) όταν στο νοσοκομείο της περιοχής ο Δημιουργός ετοιμαζόταν να δώσει πνοή σε ένα ακόμη πλάσμα του και να πλημυρίσει με ευτυχία την οικογένεια από το Πεύκο, που με λαχτάρα προσέμενε το νέο μέλος της. Έτσι λοιπόν και συνέβη! Η κυρά Θοδώρα έφερε στον κόσμο τον τρίτο και μικρότερο γιό της! Η χαρά για την αγροτική οικογένεια ήταν μεγάλη και με αγνή αγάπη αγκάλιασε τον μικρό Βασίλη όπως και ολόκληρη η τοπική κοινωνία του Πεύκου Καλαβρύτων η οποία δέχθηκε τον Βασίλη πέντε μέρες αργότερα και τον γαλούχησε με τις αρχές, τις άξιες και τις παραδόσεις που χαράχτηκαν μέσα του και του φωτίζουν τον δρόμο της ζωής μέχρι και σήμερα. Η ζωή στο χωριό.. σκληρή, λιτή και με υποχρεώσεις οι οποίες επωμίζονται στον μικρό Βασίλη από πολύ νωρίς. Ήταν όμως μια καθημερινότητα αγνή γεμάτη από αγάπη, ζεστασιά και θαλπωρή, κοντά στην οικογένεια του και στον Θεό. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του φάνηκε πως ήταν ένα παιδί διαφορετικό από τα υπόλοιπα του χωρίου. Η Κυρά – Θοδώρα θυμάται: “εγώ τον έστελνα σχολειό να μάθει γράμματα και αυτός έγραφε τραγούδια”. Ο Βασίλης, αν και ήταν σχεδόν άριστος μαθητής, από πολύ νωρίς η έντονη ανάγκη να εκφράσει τα συναισθήματα του και η αγάπη του για το τραγούδι τον ανάγκασαν, να ακολουθήσει το άστρο του. Για τον Βασίλη το τραγούδι και η μουσική ήταν μονόδρομος. Δεν μπορούσε να φανταστεί να κάνει κάτι άλλο στην ζωή του. Ίσως τελικά να μην επέλεξε εκείνος τον δρόμο που τελικά ακλούθησε, αλλά η ίδια η ζωή και ο συναισθηματικός του κόσμος να του τον επέβαλαν. Έτσι λοιπόν σε ηλικία μόλις 16 ετών ο Βασίλης είχε πάρει τις αποφάσεις του. Θα ερχόταν στην Αθήνα να ακολουθήσει το πεπρωμένο του, τα όνειρα του, αυτό που το έλεγε η κάρδια του. Σήμερα ο ίδιος μνημονεύει : “Ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση τότε. Ο χώρος του τραγουδιού δεν ήταν πάντα, όπως είναι σήμερα. Και όταν είσαι 16 ετών τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα αλλά και επικίνδυνα μερικές φορές”. Εκείνος όμως άκουγε μόνο την κάρδια του και ήταν αποφασισμένος να κυνηγήσει το όνειρο του. Από τότε τα πράγματα είναι γνωστά.... Δισκογραφία, επιτυχημένες εμφανίσεις, αξιοσημείωτες συνεργασίες με καταξιωμένους μουσικοσυνθέτες και πάνω απ όλα η θερμή υποδοχή που του επιφύλαξε ο κόσμος, ο όποιος εκτίμησε και αγκάλιασε το όνειρο του Βασίλη από το Πεύκο, που απλόχερα μοιράστηκε μαζί του. Το όνειρο του έγινε πραγματικότητα και για χιλιάδες φανατικούς ακροατές του σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, το να τον ακούν έγινε τρόπος ζωής. Ήταν αυτό το “κάτι” που αποφάσισε ο Βασίλης να μοιραστεί από τον εαυτό του με το κοινό, ήταν τα συναισθήματα του, ο κόσμος του, η ύπαρξη του η ίδια. Αυτή η ανιδιοτελής ειλικρίνεια την οποία εξέπεμπε μεταλαμπαδεύοντας κομμάτια του εαυτού του μέσα από τα τραγούδια του, εκτιμήθηκε από το κοινό και του το ανταπέδωσε λατρεύοντας τον και ακολουθώντας τον σε κάθε βήμα του. Τραγούδησε για την αγάπη, για την ανθρώπινη χαρά, αλλά και για τον πόνο, για τις δύσκολες στιγμές.... Κάποιος, κάπου, είπε: “αν δεν έχεις ακούσει Τερλέγκα δεν ξέρεις να αγαπάς!”. Η επιτυχία του κολοσσιαία, η αναγνωσιμότητα ευφάνταστη, οι ισορροπίες όμως λεπτές. Ο Βασίλης όμως συνέχισε να είναι, το απλό, προσιτό και άδολο παιδί από το Πεύκο Καλαβρύτων. Οι ηθικές αρχές και οι αξίες με τις οποίες σφυρηλατήθηκε ο χαρακτήρας του Βασίλη από μικρό παιδί ήταν τόσο έντονες μέσα του που ήταν φυσικό επακόλουθο να μην επιδείξει καμιά μορφή έπαρση, αλαζονεία ή υπεροψία στην συμπεριφορά του όλα αυτά τα χρόνια. Ο ίδιος έχει τονίσει πως “οι ισχυροί δεσμοί με της αρχές της οικογενείας του και η πρόσδεσή του με τον Δημιουργό Θεό, τον βοήθησαν όλα αυτά τα χρόνια να κρατήσει τον Βασίλη πράο και μειλίχιο.” Ο Βασίλης ήταν και είναι ένας καλλιτέχνης χαμηλών τόνων, αποφεύγει τις πολλές δημόσιες εμφανίσεις, πλην των επαγγελματικών του υποχρεώσεων και δεν επιτρέπει δημοσιοποίηση των οικογενειακών του και ιδιωτικών του στιγμών. Το μόνο που είναι γνωστό, είναι πως ζει στην Παιανία, με τα δύο πολυαγαπημένα του παιδιά (Θεόδωρο και Δημήτριο - Παύλο) και την αξιοσέβαστη μητέρα του. Ο Βασίλης όλα αυτά τα χρόνια κάνει τα πάντα για να παρέχει αδιάκοπτα την αγάπη και την φροντίδα στην οικογένεια του, όπως την ένιωσε και εκείνος από εκείνο το καλοκαίρι, όταν στα απομακρυσμένα από την Αθήνα Καλάβρυτα, η κυρά – Θοδώρα γεννούσε τον τρίτο και μικρότερο της γιό.....!
Posted in: ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΚΑΛΙΤΕΧΝΩΝ
