Δισκογραφία, επιτυχημένες εμφανίσεις, αξιοσημείωτες συνεργασίες με καταξιωμένους μουσικοσυνθέτες και πάνω απ όλα η θερμή υποδοχή που του επιφύλαξε ο κόσμος, ο όποιος εκτίμησε και αγκάλιασε το όνειρο του Βασίλη από το Πεύκο, που απλόχερα μοιράστηκε μαζί του. Το όνειρο του έγινε πραγματικότητα και για χιλιάδες φανατικούς ακροατές του σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, το να τον ακούν έγινε τρόπος ζωής. Ήταν αυτό το “κάτι” που αποφάσισε ο Βασίλης να μοιραστεί από τον εαυτό του με το κοινό, ήταν τα συναισθήματα του, ο κόσμος του, η ύπαρξη του η ίδια. Αυτή η ανιδιοτελής ειλικρίνεια την οποία εξέπεμπε μεταλαμπαδεύοντας κομμάτια του εαυτού του μέσα από τα τραγούδια του, εκτιμήθηκε από το κοινό και του το ανταπέδωσε λατρεύοντας τον και ακολουθώντας τον σε κάθε βήμα του. Τραγούδησε για την αγάπη, για την ανθρώπινη χαρά, αλλά και για τον πόνο, για τις δύσκολες στιγμές.... Κάποιος, κάπου, είπε: “αν δεν έχεις ακούσει Τερλέγκα δεν ξέρεις να αγαπάς!”. Η επιτυχία του κολοσσιαία, η αναγνωσιμότητα ευφάνταστη, οι ισορροπίες όμως λεπτές. Ο Βασίλης όμως συνέχισε να είναι, το απλό, προσιτό και άδολο παιδί από το Πεύκο Καλαβρύτων. Οι ηθικές αρχές και οι αξίες με τις οποίες σφυρηλατήθηκε ο χαρακτήρας του Βασίλη από μικρό παιδί ήταν τόσο έντονες μέσα του που ήταν φυσικό επακόλουθο να μην επιδείξει καμιά μορφή έπαρση, αλαζονεία ή υπεροψία στην συμπεριφορά του όλα αυτά τα χρόνια. Ο ίδιος έχει τονίσει πως “οι ισχυροί δεσμοί με της αρχές της οικογενείας του και η πρόσδεσή του με τον Δημιουργό Θεό, τον βοήθησαν όλα αυτά τα χρόνια να κρατήσει τον Βασίλη πράο και μειλίχιο.” Ο Βασίλης ήταν και είναι ένας καλλιτέχνης χαμηλών τόνων, αποφεύγει τις πολλές δημόσιες εμφανίσεις, πλην των επαγγελματικών του υποχρεώσεων και δεν επιτρέπει δημοσιοποίηση των οικογενειακών του και ιδιωτικών του στιγμών. Το μόνο που είναι γνωστό, είναι πως ζει στην Παιανία, με τα δύο πολυαγαπημένα του παιδιά (Θεόδωρο και Δημήτριο - Παύλο) και την αξιοσέβαστη μητέρα του. Ο Βασίλης όλα αυτά τα χρόνια κάνει τα πάντα για να παρέχει αδιάκοπτα την αγάπη και την φροντίδα στην οικογένεια του, όπως την ένιωσε και εκείνος από εκείνο το καλοκαίρι, όταν στα απομακρυσμένα από την Αθήνα Καλάβρυτα, η κυρά – Θοδώρα γεννούσε τον τρίτο και μικρότερο της γιό.....!